ฤาสิ้นสุดมนุษยภาพ

ฤาสิ้นสุดมนุษยภาพ หรืออีกชื่อหนึ่งคือ "12 Years a Slave" เป็นเรื่องราวของชายชื่อ "โซโลมอน นอร์ทอัพ" ชายผิวสีผู้เป็นอิสระชนของรัฐนิวยอร์ก ที่ชีวิตพลิกผันถูกพรากจากครอบครัวไปเป็นทาสยาวนานถึงสิบสองปี หลังการเป็นอิสระเขาจึงบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดผ่านหนังสือเล่มนี้

ด้วยความสามารถด้านไวโอลิน โซโลมอนได้รับการว่าจ้างโดยชายแปลกหน้าสองคน ให้ร่วมเดินทางไปสมทบกับคณะละครสัตว์ แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้หน้ากากคู่นั้น โซโลมอนจะถูกลักพาตัวและตื่นขึ้นมาเพื่อพบเจอกับโลกอีกใบที่ไร้ซึ่งเสรีภาพ

เรื่องราวในหนังสือถูกเล่าผ่านมุมมองของโซโลมอน เขาได้บรรยายถึงความเป็นอยู่ในชนชั้นทาส การกดขี่จากนายทาสอย่างไร้มนุษยธรรม การสูญเสียอิสระภาพและครอบครัว ความหวาดกลัวจากการใช้ความรุนแรงเกินมนุษย์ เราจะได้ซึมซับและตระหนักถึงเรื่องราวต่างๆ ผ่านมุมมองของเขา

ผมจะหยิบบางประเด็นที่ผมสนใจมาเล่าให้อ่านกัน เรื่องแรกคือการบอกสถานะที่แท้จริงของทาส ตอนนั้นโซโลมอนมีชื่อว่า "แพลตต์" ตามที่นายทาสพอใจจะเรียกแบบนั้น และประวิติของแพลตต์ก็ถูกสร้างขึ้นมาใหม่หมด การบอกความจริงแก่คนอื่นว่าเขาคือโซโลมอน นั่นไม่ใช่ความคิดที่ดีเลย

ถ้าหากนายทาสรู้ว่าทาสของตัวเองจริงๆแล้วเป็นชนอิสระ เขาอาจถูกขายทอดต่อไปยังนายทาสอื่นๆ เพื่อตัดความเสี่ยงและขายเพื่อให้คุ้มค่าเงินที่เสียไป และในขณะที่ถูกนำไปขาย ถ้าความจริงไปเข้าหูของคนค้าทาส ก็จะโดนกระหน่ำตีด้วยไม้พายหรือแส้เพื่อให้เข็ดขยาดไม่กล้าเปิดเผยความจริงอีกต่อไป

อีกประเด็นคือมุมมองของผู้เป็นทาส ได้รับรู้ถึงความรู้สึกนึกคิดของผู้เป็นทาส ความโศกเศร้า ความคิดถึงและโหยหาครอบครัว การเอาตัวรอดต่อสถานการณ์อันเลวร้าย ทุกความรู้สึกถูกร้อยเรียงผ่านตัวหนังสือและส่งต่อมายังผู้อ่านได้อย่างเข้าถึงอารมณ์

เรื่องราวภายใต้โซ่ตรวนและพันธนาการเล่มนี้ ทำให้ผมได้เห็นอีกด้านหนึ่งของมนุษย์ที่ไม่คิดว่าจะมีอยู่จริง ภาพจินตนาการจากการอ่านถูกซึมซับ และทำให้ตระหนักว่าความเป็นมนุษย์สำคัญเพียงใด